Μάθαμε ότι στα τέλη Ιουλίου η Oracle εξαγόρασε την ksplice.com που αναπτύσσει το ksplice - ένα πρόσθετο που επιτρέπει να αναβαθμίζουμε ακόμα και τον πυρήνα του Linux χωρίς να χρειαστούμε reboot. Κι αυτό, σύμφωνα με πρώτες ανακοινώσεις της Oracle, θα της έδινε τη δυνατότητα να είναι η μοναδική διανομή που θα είχε πια τη δυνατότητα hot patching και zero downtime. Είχε μάλιστα ανακοινώσει ότι δε θα υποστήριζε τις ανταγωνιστικές Red Hat (αν δεν απατώμαι, η διανομή της Oracle είναι fork του Red Hat Enterprise Linux).
Παρατήρησα ότι δεν είναι πλέον διαθέσιμος ο πηγαίος κώδικας του ksplice στο site της εξαγορασθείσας εταιρίας. Αυτό όμως πόσο συνάδει - αν συνάδει - με την άδεια GNU GPL v2 με την οποία διανεμόταν ως τώρα; Έχει το δικαίωμα η Oracle, βάσει αυτής της άδειας, να περιορίσει τη χρήση αυτού το extension σε συγκεκριμένες μόνο διανομές ή να μην παρέχει τον πηγαίο κώδικα;
UPDATE: Βρέθηκε link της Oracle για τον πηγαίο κώδικα του Ksplice: http://oss.oracle.com/ksplice/software/ - Επίσης, σύμφωνα με το lxnews.org, η CentOS σκέφτεται να προχωρήσει σε fork: http://lxnews.org/2011/07/31/centos-might-re-implement-ksplice/
- Συνδεθείτε ή εγγραφείτε για να σχολιάσετε
Σχόλια
Εχει το δικαίωμα, αλλάζοντας την άδεια χρήσης, να κάνει ότι θέλει -από εδώ και πέρα- αφού το συγκεκριμένο λογισμικό μπορεί να είναι στο εξής κλειστού κώδικα (δεν ξέρω τι ακριβώς έχει αποφασισθεί - μιλω υποθετικά).
Βέβαια, έχει και οποιοσδήποτε άλλος το δικαίωμα να κάνει fork την τελευταία έκδοση το λογισμικού που διανεμόταν υπό την GPL2 και να συνεχίσει την ανάπτυξή του ως ελεύθερο λογισμικό. :)
Μισό λεπτό. Έχει το δικαίωμα να πάρει λογισμικό GPL2 και να του αλλάξει την άδεια; Ή μήπως κάτι τέτοιο είναι νομικά έωλο;
Γιατί να είναι νομικά έωλο; Πόσες φορές έχει συμβεί να αλλάξει η άδεια ενός λογισμικού; Έχουμε δει κλειστού κώδικα έργα να γίνονται ανοικτού κώδικα (GPL2, GPL3, Apache, κοκ) με τελευταίο παράδειγμα το Symphony - παλιότερα το Qt.
Και το αντίθετο μπορεί να συμβεί. Μπορεί ένας developer, εν προκειμένω η εταιρεία που αναπτύσσει το ksplice, να αποφασίσει να κλείσει τον κώδικα από εδώ και πέρα. Κάτι αντίστοιχο ίσως να δούμε στο μέλλον από την Google με το Android (να εξηγούμαι, ελπίζω να πέσω έξω και να συνεχίσει να είναι ανοικτό για όλους).
Βέβαια, είναι προφανές ότι αυτό δεν έχει αναδρομική ισχύ. Αν δηλαδή ο κώδικας "έκλεισε" από την έκδοση 2.2 και πάνω, μπορείς να πάρεις οποιαδήποτε παλιότερη έκδοση (2.1 και κάτω) και να κάνεις fork συνεχίζοντας την ανάπτυξη αλλάζοντας όνομα στο project.
Αυτή είναι η ουσία και η ομορφιά του ελλάκ.
Απ'όσο ξέρω και καταλαβαίνω, αλλαγή άδειας από GPL σε κάτι άλλο (που δεν είναι συμβατό με GPL) γίνεται μια χαρά, αλλά μόνο αν σου ανήκει το copyright πλήρως.
Γράφω πχ μια βιβλιοθήκη και τη βγάζω με άδεια GPL. Παράλληλα τη βγάζω και με κλειστή άδεια την οποία χρεώνω 1000 ευρώ.
Θα μου πείτε τώρα, "γιατί να αγοράσει κάποιος τη κλειστή έκδοση όταν του δίνεις την ανοιχτή/δωρεάν;".
Μια προφανής περίπτωση είναι γιατί θέλει να συμπεριλάβει τη βιβλιοθήκη μου σε κάτι μεγαλύτερο που παράγει ο ίδιος, το οποίο όμως δεν θέλει να το κυκλοφορήσει ανοιχτό (όπως θα τον υποχρέωνε η GPL μου). Έτσι, αν θέλει, αγοράζει το δικαίωμα να κρατήσει κλειστή τη δουλειά του (έναντι 1000 ευρώ).
Όλα γίνονται αν σου ανήκει πλήρως το copyright. Το πρόβλημα είναι τί γίνεται όταν ένα GPL project έχει δεχτεί πολλές συνεισφορές σε κώδικα από την κοινότητα του. Έχει τότε το δικαίωμα ο αρχικός κάτοχος του copyright να σφετεριστεί όλη τη δουλειά και να αλλάξει άδεια;
Το τελευταίο θέμα υποτίθεται ότι προσπαθεί να αντιμετωπίσει/οργανώσει η Canonical με το "project Harmony":http://harmonyagreements.org/index.html, πάντα φυσικά με τον "απαραίτητο αντίλογο":http://lwn.net/Articles/450543.
Πολύ σωστά όσα λες παραπάνω, γι' αυτό τα παρακάμπτω.
Να σχολιάσω το τελευταίο που λες. Δεν νομίζω ότι χωρίς να υπάρχει αποδοχή, ο αρχικός κάτοχος μπορεί να αλλάξει την άδεια. Ενα τέτοιο παράδειγμα, του τι προβλήματα μπορεί να υπάρχουν σε περίπτωση που συνεισφέρουν πολλοί σε ένα project, είναι και ο ίδιος ο πυρήνας Linux. Ο βασικότερος λόγος που έχει μείνει στην GPL2 (εκτός του τι λέει ο Linus) είναι ότι πρέπει να βρουν όλους όσους έχουν συνεισφέρει κώδικα και να τους ρωτήσουν αν συναινούν.